ilovelife

Επιτέλους, η ψυχή επέστρεψε!

Ναι λοιπόν! Ο Ολυμπιακός αυτός που είδαμε χθες (12/1), μετά από πολλά χρόνια,

ανέβηκε να παίξει στο γήπεδο του μεγάλου του αντιπάλου με ψυχή και τσαμπουκά.

Για να γίνεις μεγάλος στο μπάσκετ, πάνω απ΄ όλα χρειάζονται τα δύο αυτά στοιχεία.

Πρώτο απ' όλα όμως είναι το αγωνιστικό πλάνο. Η ομάδα επιτέλους το είχε.

Το απέκτησε γιατί επιτέλους έχει ΚΑΙ καπετάνιο! Καπετάνιο ο οποίος ξέρει καλά

πως να κουμαντάρει μαεστρικά πολύ μεγάλα καράβια, πειραιώτικα....

Σε προηγούμενο μου post σχετικό με την μεγάλη μου αγάπη,

τα έχωσα σε παίκτες, κυρίως για την αφ' υψηλού αντιμετώπιση

του αθλήματος και της έννοιας ΟΜΑΔΑ, για προσωπικό συμφέρον.

Όμως, ο καλός ο Κάπτεν γνωρίζει καλά τελικά πώς θα υπακούσουν οι ναύτες

στις αρχές του καραβιού, προκειμένου να μην πέσουν στη θάλασσα!

Χωρίς πολλά λόγια -όχι όπως τα προηγούμενα χρόνια- με σωστή τοποθέτηση στις δηλώσεις

για αποφόρτιση της ομάδας και με μαεστρικό κοουτσάρισμα μέσα σε ένα πολύ

δύσκολο τεραίν, ο μεγάλος Ντούντα παρέδωσε μαθήματα σε ένα μπασκετικό σεμινάριο.

Και είναι μεγάλος γιατί χρησιμοποίησε και πήρε μεγάλη βοήθεια από παίκτες

οι οποίοι ήταν ξεγραμμένοι από το ρόστερ της ομάδας, χωρίς να κωλώσει.

Διορθώνοντας ίσως και δικές του επιλογές.

Όμως χθες όλοι οι παίκτες είχαν ψυχή! Χωρίς να πιάσουν καμιά σπουδαία

απόδοση, ήταν προτίστως συγκεντρωμένοι και ανταπέδωσαν το «ξύλο»

που έφαγαν και με το παραπάνω. Καθαρό μυαλό στα δύσκολα και εκτέλεση

του αγωνιστικού πλάνου τους έδωσαν μια πάρα πολύ μεγάλη ψυχολογικά νίκη.

Καλύπτοντας και τις αγωνιστικές αδυναμίες που υπάρχουν και φαίνονται.

Γι' αυτούς τους λόγους, ο χθεσινός Ολυμπιακός ήταν άλλη ομάδα. Καλή. Στο σωστό δρόμο.

Συγχαρητήρια λοιπόν σε όλους τους παίκτες και στον καπετάνιο.

Όμως οφείλω μια προσφώνηση: Βασίλη Σπανούλη είσαι πολύ μεγάλος παίκτης!